Dlaczego blog i dlaczego ślubny?

Może na początek warto odpowiedzieć na pytanie: Jak to się stało, że się tu znalazłam? Swój ślub mam już za sobą - od dwóch tygodni jestem szczęśliwą mężatką. Jednak organizacja tego dnia trwała u nas bardzo długo, bo ponad dwa lata. Przez ten czas zdążyłam się trochę niespodziewanie zorientować, że ślubny temat bardzo mnie kręci. Organizowaliśmy nasz wielki dzień zupełnie sami, bez pomocy konsultantów czy nawet po prostu rodziców i bliskich. Wymagało to sporej ilości czasu, dobrej organizacji i solidnego wgłębienia się we wszelkie ślubne drobiazgi. I tym sposobem ja, która początkowo nawet nie do końca chciałam robić wesele, przepadłam i wsiąknęłam w całą organizację po uszy.  Co więcej cały ten okres przygotowań sprawił mi naprawdę niesamowitą frajdę. 

Jakieś pół roku przed ślubem stała się jeszcze jedna niespodziewana rzecz. Na facebookowej tablicy wpadł mi w oko post Niepoprawnej Panny Młodej (część z was na pewno kojarzy! ;)), która szukała dziewczyny, która chciałby gościnnie na jej blogu opisywać swoje ślubne przygotowania. Niewiele myśląc, otworzyłam swojego maila i w przeciągu 15 minut wysłałam wiadomość, krótko opisując siebie i  swój wymarzony dzień. Ja się nawet nie zastanowiłam czy rzeczywiście chciałabym o tym ślubie pisać! Do głowy mi wtedy nie przyszło, że coś rzeczywiście z tego wyniknie.  Nawet narzeczonemu nic o tym nie powiedziałam. Jakie było moje zdziwienie gdy po dłuższym czasie dostałam zwrotnego maila z pozytywną odpowiedzią. Wtedy przyszedł czas by powiedzieć mojemu Panu Młodemu o zaistniałej sytuacji. ;) Powiedziałam tylko jemu oraz mojej przyjaciółce, a po kilku dniach pojawił się już mój pierwszy post. Postów w sumie pojawiło się przez ten czas kilka (tutaj możecie je wszystkie przeczytać) i ktoś z was może mnie z bloga Niepoprawnej właśnie kojarzyć. Były posty, było milion wymienionych między nami ślubnych maili i duże takie emocjonalne wsparcie w tym wszystkim. Za co jestem bardzo wdzięczna (Milena, oczywiście że zostajesz matką chrzestną tego bloga ;))! I tak oto przez te parę miesięcy zdążyłam się zorientować, że nie dość, że sprawia mi ogromną radość organizacja tego dnia, ale również czerpie przyjemność z pisania o tym. 

Od naszego ślubu minęły już dwa tygodnie, a mi przez cały ten czas gdzieś z tyłu głowy chodziła myśl by jakoś ten temat kontynuować. Do dnia ślubu dosyć mocno się ukrywałam z tym, że piszę o naszych przygotowaniach. Po ślubie za to mój mąż zaczął mnie przed naszymi przyjaciółmi chwalić i o tym opowiadać. I choć sama nie mówiłam głośno, że chciałabym tworzyć coś własnego, to i tak pojawiły się głosy ze strony naszych przyjaciół namawiające mnie do tego. Przekonywali mnie by zrobić coś jeszcze większego, ale na to w tym momencie chyba jednak brak mi odwagi (choć kto wie, co przyniesie przyszłość ;)). I to w dużej części dzięki ich namowom ten blog właśnie powstaje. Ja czułam, że tego chcę już dłuższy czas, ale chyba potrzebowałam motywacyjnego kopa i głośno powiedzianego: Dasz radę! Mam taki charakter, że jeżeli już się na coś decyduje i w coś angażuje to na całego. Stąd też moje początkowe wahania czy w ogóle zaczynać. Wiem po prostu, że jak już zacznę to nie odpuszczę. ;) I że poświęcę temu miejscu wiele czasu i serca.

A dlaczego „Nasze ślubne opowieści”? Bo mój mąż również wyraża chęć dorzucenia swoich trzech groszy do tego miejsca. Być może będzie więc okazja do poznania trochę  męskiego, ślubnego punktu widzenia. :) 

Poniżej Nasze Love Story w całości wykonane przez mojego męża. :) Było ozdobą na naszym weselu, a teraz wisi na ścianie w mieszkaniu i dba o to byśmy nie zapomnieli o żadnej rocznicy. :P

Zostańcie z nami na dłużej i poznajcie naszą (ślubną) historię. :)