Na sześć miesięcy przed ślubem – chyba czuję, że to o nas [Karolina]

Jesień,  za chwilę zima, przemoczone buty, zmarznięte dłonie, zajadanie czekolady, marudzenie i leżenie pod kocem. Właśnie z tymi mało przyjemnymi rzeczami zazwyczaj kojarzył mi się nadchodzący okres. „Byle do wiosny!” mówiłam już w październiku i pomyślcie sami ile czasu zrzędziłam :P W tym roku mam zamiar wykorzystać ten czas na 100% !:)

To idealna pora na przygotowania do ślubu: robienie dekoracji, szukanie inspiracji, planowanie i odhaczanie kolejnych rzeczy z listy (na razie wirtualnej – ale chyba powinnam przelać ją na papier i oczyścić trochę głowę :P). Jest jeszcze jedna rzecz, która sprawia, a to wszystko cieszy mnie jeszcze bardziej! A mianowicie fakt, że na przełomie roku zamieszkamy z moim przyszłym mężem razem i będziemy mogli te wszystkie cudowności robić i przeżywać już na ‘swoim’ :)

Pół roku do ślubu… :) Uśmiechamy się do siebie mówiąc „kurczę ale będzie fajnie” :) Tyle fajnych ludzi w jednym miejscu, i fakt, że będą tam specjalnie dla nas… Gdzieś w autobusie w drodze do pracy zdarza mi się błądzić myślami i wyobrażać sobie ten dzień i wiecie co? Chyba nie mogę się już doczekać! Kto wie może trema przyjdzie później, ale póki co cały czas jest ‘całkiem spokojnie’ :) Jednak do czegoś muszę Wam się przyznać :P Pierwszy koszmar ślubny (hmm… w sumie to drugi bo już kilka lat temu przyśniło mi się, że Szymon poszedł do ślubu w gumiakach :D) mam już za sobą! Sen o tym, że ślub jest jutro a ja jestem w miejscu, w którym jestem teraz (czyli chociażby bez sukienki) wydawał mi się tak rzeczywisty, że ciężko mi było się z niego obudzić!

Co do sukni ślubnej, przeżyłam ostatnio miłość od pierwszego wejrzenia! I chociaż to zapewne nie będzie suknia na którą się zdecyduje (dziewczyna, która ją sprzedaje jest mega drobniutka i niestety podejrzewam, że się w nią nie zmieszczę :( :P) to zaczęłam oglądać suknie jak szalona :P Pod koniec listopada umówiłam się z moimi przyjaciółkami na pierwsze przymiarki. I wiecie co? Mam zamiar przymierzyć każdy typ sukienki, a najbardziej czaję się na ogromną, połyskującą, księżniczkową bezę :D Spokojnie… To nie dlatego, że o takiej marzę, nic z tych rzeczy :P Po prostu mogę i chcę mieć z tego dnia frajdę :) Zakładam, że raz w życiu będzie ku temu okazja. Wyczekujcie kolejnego postu - na pewno opowiem jak nam poszło.

Byliśmy ostatnio u księdza i już oficjalnie jesteśmy wpisani do jego kalendarza. Jedna rzecz nas tylko zmartwiła, z racji na to, że sala znajduje się bardzo blisko kościoła chcieliśmy aby ślub odbył się o godzinie 16:00 – ta pora wydawała nam się najbardziej optymalna,  natomiast ksiądz upiera się na godzinę 15:00. Może kompromisem uda nam się ustalić 15:30, ale tego dowiemy się dopiero w przyszłym miesiącu.

Od razu po tej informacji ruszamy z zaproszeniami! Co prawda nie mamy jeszcze nic konkretnego na oku ale myślę, ze niedługo to się zmieni. Za to mamy Florystkę! I to jaką fajną Florystkę! :) Agata jest znajomą Szymona (chociaż lata temu też miałyśmy okazję się poznać) i robi przepiękne rzeczy!  Możecie zerknąć na fb – WONNY, tak właśnie nazywa się jej kwiaciarnia :) Po krótkiej rozmowie z Agatą od razu wiedziałam, że połączy nas nić porozumienia. Sielskie klimaty - jak ja to mówię ;P są bliskie Agacie i jestem pewna, że to będzie owocna współpraca. Agata zajmie się florystyką sali, moim bukietem, butonierką dla Szymka oraz wiankiem – o ile się na niego zdecyduję. Co do dekoracji sali dodatkowymi elementami bierzemy to na siebie (mam już tyle pomysłów, że aż nie wiem na co się zdecydować ;P) Mam nieskromny plan uczynić naszą sale najpiękniejszą jaką kiedykolwiek była ;)

Niby jest normalnie, dni płyną nam równie szybko, temat ślubu oczywiście przewija się dość często, ale nie na tyle żeby się nim ‘zamęczać:)’ a jednak jakoś tak więcej się chcę ;) Ja wróciłam do regularnej aktywności fizycznej, staram się lepiej jeść, nie wcinać tyle słodyczy co zazwyczaj. Pełna mobilizacja aby 2 tygodnie przed ślubem nie obudzić się z myślą, że przydałoby się zrzucić 5 kg :P

Na koniec muszę wspomnieć o naszych babciach, bardzo kochanych babciach :) Moja gdy tylko usłyszała, że w formie podziękowań dla gości chcemy zrobić małe słoiczki z miodem, od razu pojechała i go zamówiła. Ja wypatrzyłam już słoiczki na allegro więc od razu po przeprowadzce do naszego gniazdka będziemy działać w tym temacie. Babcia Szymona zaoferowała nam złoto do przetopienia na obrączki, oczywiście bardzo się ucieszyliśmy! Wiele osób z naszej rodziny, czy też przyjaciół  korzystała z tego rozwiązania i zawsze uważaliśmy to za świetny pomysł. Rozczuliłam się totalnie gdy po wizycie u babci Szymon opowiedział mi, że babcia oddała Nam swoją obrączkę ślubną, ściągnęła ją z palca i mu przekazała… Ja się nawet cieszę, że mnie przy tym nie było bo chyba bym się rozbeczała. Piękny gest :)

A dziś… na pół roku przed ślubem spotykamy się z naszymi rodzicami. Idziemy na obiad do miejsca, gdzie odbędzie się wesele, będzie okazja żeby spróbować kilku potraw, no i oczywiście rodzice będą mieli okazję aby w końcu się poznać :) Niby normalna rzecz, ale nie uwierzę, że jest tu ktoś kogo choć malutka trema przed tym spotkaniem nie dopadła :P Tak więc trzymajcie kciuki! 

indiaearl