Małe, wielkie święto - osiem lat razem

Dziś będzie zupełnie nieślubnie. 21 lipca to od paru lat nasze małe, wielkie święto. To właśnie tego dnia osiem lat temu rozpoczęliśmy naszą historię. I dziś z tej okazji będzie trochę o związkach, o relacjach, ale przede wszystkim o nas, bo przecież każda historia jest inna i totalnie wyjątkowa.

Jak to się zaczęło? Lipiec 2008r. i szkolna wycieczka do Grecji. Jechały dwa albo trzy autokary więc cała masa ludzi. Pierwszy raz zobaczyliśmy się na promie i jak się później okazało, obydwoje wpadliśmy sobie w tym samym momencie w oko. Wiecie, taka filmowa miłość od pierwszego wejrzenia. ;) (Mimo, że chodziliśmy do jednej szkoły, wcześniej się w ogóle nie znaliśmy.) Wystarczyło kilka dni, a już byliśmy oficjalnie parą. No, ale tak… Lato, słońce, wakacyjny wyjazd, sami rówieśnicy wokół, naście lat – naprawdę nietrudno się zakochać. Ale gdyby ktoś mi wtedy powiedział, że ten o to facet zostanie moim mężem, to chyba bym się roześmiała. ;) Po prostu nie myśli się w takich kategoriach mając szesnaście lat.

I mnie samą chyba nigdy nie przestanie zadziwiać to, że nam się udało. Że jesteśmy wciąż tą samą zakochaną w sobie parą nastolatków. Że te wakacje osiem lat temu były nam chyba w gwiazdach zapisane. 

Dla nas osiem lat to kawał czasu, 1/3 mojego życia. Ale doskonale zdajemy sobie sprawę z tego, że to tak naprawdę dopiero początek naszej życiowej drogi. I jesteśmy bardzo, bardzo ciekawi co nam przyniosą kolejne wspólne lata.

Przez ten czas, oczywiście, bywało różnie. Bo to nie jest tak, że w życiu jest tylko dobrze. Może jeżeli się przejrzy tablicę na facebooku to można odnieść takie wrażenie, ale przecież w sieci wszyscy mamy idealne życie. Za nami niejedna wspólnie pokonana przeszkoda, niejeden gorszy dzień czy nawet miesiąc. Zdarzają się kłótnie, zdarzają nieporozumienia, zdarzają bardzo złe momenty. Ale jestem z nas niesamowicie dumna, że potrafimy przez to wszystko zawsze przejść. Silniejsi i bogatsi o kolejne doświadczenia. Trzeba wielkiej miłości, cierpliwości i zrozumienia dla drugiego człowieka by czasem w tym wszystkim się nie pogubić i nie poddać. 

Recepta na udany związek? Chyba nie ma jednej uniwersalnej. Wydaję mi się, że każda para sama tworzy własną. Bo gdy się spojrzy z boku, to naprawdę nie ma dwóch takich samych relacji. Ludzie są tak bardzo różni i dobierają się na bardzo różnych zasadach.

Myślę jednak, że kluczem do sukcesu jest to by się zwyczajnie lubić. By poza miłością, była między nami też przyjaźń. I żeby nasz partner był jednocześnie naszym najlepszym przyjacielem. Takim do którego pierwszego zadzwonimy z każdą nowiną. 

Życie to nie komedia romantyczna i więcej w nim codzienności i rutyny niżeli romantycznych pocałunków w deszczu. Czym dla mnie jest miłość? Wspólnymi kolacjami, zjadanymi siedząc pod kocem i oglądając ulubiony serial. Wspólnym myciem zębów i wywieszaniem prania. Spacerami za rękę. Tymi krótkimi smsami. „Kocham Cię” zostawionym na lodówce. Śpiewaniem w samochodzie i w domu. Wspólnym gotowaniem i robieniem zakupów. Zabieraniem w nocy kołdry. Spojrzeniami i gestami. Pewnością. Przytuleniem. Przedrzeźnianiem się i niezgadzaniem się ze sobą. Odmiennym zdaniem. Troską. Wspólnymi wspomnieniami, planami na przyszłość i marzeniami. Tymi chwilami i momentami, które zostają w głowie na zawsze. I nawet kłótniami, bo trzeba kogoś darzyć wielkim uczuciem by w ogóle chcieć się z nim kłócić. Miłość to on czekający w drzwiach, gdy wieczorem wracasz z pracy.

Na kolejne lata życzę nam, jak najwięcej tego co już mamy. Życzę też nam spełnienia marzeń, zarówno tych wspólnych, jak i indywidualnych. By nie zawsze było prosto, bo byłoby nudno. ;) By było dobrze - tak zwyczajnie i codziennie. 

„Spotykamy kogoś na swej drodze, zupełnie przypadkowo, jak przechodnia w parku lub na ulicy, przeważnie darujemy mu tylko spojrzenie, ale nieraz całe życie. Nie wiem, dlaczego tak jest, kto i dlaczego przecina nasze drogi? I dlaczego nagle dwie drogi stają się jedną. Jak to się dzieje, że dwoje dotychczas zupełnie obcych sobie ludzi chcę iść nią razem. Twój ojciec uważał, że to miłość i że nie istnieją przypadkowe spojrzenia.” [J.L.Wiśniewski]

Od tych ośmiu lat, staramy się sobie przy różnych okazjach dawać kartki z życzeniami. Oto nasza kolekcja. :) 
Wiecie, jak fajnie dziś przeczytać (na kartce danej  z okazji kilku miesięcy razem ;)), że "...może nie będziemy ze sobą do końca życia, ale wiem, że chciałbym mieć żonę dokładnie taką, jak Ty".